Emile's Reisverslagen
Namibië
Brukkaros Krater en Hardap Dam
Brukkaros Krater
Dag 17: maandag 25 juliMet pijn in ons hart namen we afscheid van ons plekje aan de rand van de Canyon. Na 20 km hobbelen zaten we weer op een gravelweg en nog 80 km verder zaten we op een heuse asfaltweg! Via Keetmanshoop, waar we ge-emaild, geshopt en geluncht hebben zijn we doorgereden naar de Burrakos krater. De camping op de rand van de vulkaan is een Community Based camping. Er was wederom helemaal niemand, zelfs niet van de camping zelf en er waren geen faciliteiten (op een gat na dat waarschijnlijk voor een wc moest doorgaan). Dankzij de 4x4 konden we dicht bij de rand van de krater komen en hadden we een mooi beschut plekje.
Kampeerplek bij de Brukkaros Krater
Nog snel voor zonsondergang een wandeling gemaakt naar de krater zelf (die moest ik natuurlijk even zien), wat nu een mooie alpenweide is, compleet met apen, marmotten en kokerbomen. We zijn inmiddels behoorlijk aan het padvinderen gewend geraakt, maar de muis die 's avonds mee kwam eten, plus de bovennatuurlijk grote krekels vonden we wel wat minder. De weg van Keetmanshoop naar Windhoek (B1) is overiges de meest saaie weg van Namibië. De Brukkaros krater is dus een mooie tussenstop, zeker als je bedenkt dat de B1 ruim 700 km lang is.
Het stuwmeer bij de Hardap Dam
Dag 18: dinsdag 26 juliNa de Brukkaros krater doorgereden naar de Hardapdam. Een beetje vergane glorie centerparcs (met heel veel huisjes) en een zandbak als camping. Gelukkig waren de faciliteiten wel goed (warme douche!). Er zat ook een gamepark bij, maar we zijn een beetje te verwend door Etosha, want afgezien van drie struisvogels en een paar impala's was er niet zo veel te zien. Wel leuk om weer even daar rond te rijden. 's Avonds gegeten in het restaurant: struisvogelbiefstuk (of het 1 van de 3 was weten we niet ;-) en natuurlijk weer vroeg naar bed. Facts & Figures
Pagina 8 van 11
|