Sossusvlei

Dag 12: woensdag 20 juli

Deze dag hadden we gebombardeerd als relaxdag. Die begon met een wandeling vanaf de camping. Niet erg slim, want na een uur lopen was gevoelsmatig de omgeving niet veranderd (open vlakte). Zelfs bij Esther ontsnapte de frustratie door op te merken dat de gekozen route in 5 minuten met de auto gedaan kon worden. Het feit dat we even een dagje uit de auto waren was op zich wel fijn, maar volgende keer nemen we een wandelroute die niet met auto gedaan kan worden.

's Middags heeft Esther nog bij het zwembad gelegen en hebben we een boekje gelezen. Het douchewater moet je op deze camping overigens zelf warm maken met een speciale houtvuur boiler. Op z'n Afrikaans: vuurtje maken, kwartiertje wachten en dan douchen.

Dag 14: vrijdag 22 juli

Na twee dagen rust op Weltevrede, zijn we doorgereden naar Sesriem. Het was maar 40km en we waren er dus al snel. De reservering van de camping bleek al voor de dag ervoor te zijn. Gelukkig hadden we twee dagen geboekt, zodat dit geen probleem was. (in tegenstelling tot de andere campings, was Sesriem helemaal vol) 's Middags hebben we de Sesriem Canyon bezocht en een duin beklommen. De camping ligt al midden in de woestijn, maar iedere plek heeft een enorme boom en een kraan, prima dus. Hier wel wat meer mensen, omdat dit de toegang verschaft naar de Sossuvlei en Dead Vlei (zo'n 60 km verderop). Omdat we op de camping staan, gaat het hek voor de weg naar Sossusvlei voor ons 's ochtends een uur eerder open. Sossusvlei schijnt met zonsopgang het mooist te zijn.

's Nachts hebben we nog een hoefsoortig snuffelend dier aan de tent gehad, maar toen Esther het uitschreeuwde van angst was deze snel gevlogen...

Dag 13: donderdag 21 juli

Dus... de volgende dag stonden we om 05.45 uur te wachten in het donker, tot de poort openging. Drukke boel, want voor het hoogtepunt van Namibië stonden toch echt al 10 auto's te wachten. Net voor zonsopgang hebben we halverwege de route naar Sossusvlei Duin 45 beklommen: echt prachtig! Oranje-rode duinen, met een grijze rivierbedding. Daarna zijn we doorgereden naar de Sossusvlei. De laatste 5 kilometer van de route zijn alleen te berijden met een 4x4 en het was ook echt enorm 4x4.

Emile helemaal in zijn nopjes, dat hij er doorheen ploegde, terwijl we andere toeristen achteruit zagen rijden, terug naar de parkeerplaats :-) Sossusvlei was erg mooi. Prachtige zandduinen (dit is woestijn!) in het ochtendlicht. Adembenemend!!!

Dead Vlei was een klein stukje terug en dan 1,5 km lopen door de woestijn. De overtreffende trap van Sossusvlei. Dali moet hier zijn inspiratie vandaan hebben gehaald (alleen de klokken hingen er niet :-)

's Middags hebben we nog een lange rit gemaakt verder richting het zuiden. Na 290 km zijn we gestrand op kleine camping in het niets. Heel stil. Na uitleg van waar we wat konden vinden (en 's avonds warm douchen, want de eigenaar was naar eigen zeggen een langslaper en dus kon hij 's ochtends het vuur onder de waterketel niet maken) ging de eigenaar naar zijn eigen boerderij en zaten we weer helemaal alleen!

De eigenaar van de camping had overigens een enorm jachtgeweer klaar liggen. Die was echter niet om te jagen, maar om de apen af te schrikken. Deze hadden de week ervoor op de camping een kraan opengezet, zodat het hele waterreservoir was leeggelopen.