Copacabana & Puno

Dag 19: zaterdag 4 januari

Afgelopen zaterdag wel weer vroeg op om de bus te pakken naar Copacabana (Een stad op 3800 m aan het Lago Titicaca), een echt kustplaatsje. Een relaxte busreis met een boottochtje tussendoor (passagiers en bus werden voor de overtocht gescheiden en kregen aparte boten toegewezen). In Copacabana is het lekker weer en we maakten dan ook van de gelegenheid gebruik om naar een uitkijkpunt te lopen (en te hijgen). Boven op dit bergje bleken zich allemaal rituelen af te spelen. Mensen nemen minihuizen en auto's mee, die door de hele familie samen met een soort van priester worden gezegend met bier, wierook en vuurwerk... Na gedane arbeid wordt het gezegende goed meegenomen naar huis.

Dag 20: zondag 5 januari

Omdat Copacobana zo relaxed was besloten we nog een dag te blijven. De eerlijkheid gebied te zeggen dat we genoodzaakt waren een dag te blijven aangezien een bandiet het voor elkaar had gekregen om onze tas te stelen. (En wij maar denken dat dit alleen sukkels overkomt!)

Maargoed, even zonder dollen, op het busstation (de plek uiteraard) is Emile van zijn kleine tas beroofd. Hoe weten we nog steeds niet, want het was in een poep en een scheet gebeurd, terwijl we altijd heel paranoïde op onze spullen letten. De tas stond voor onze neus!!! Met vrienden had ik (Emile) het er al over gehad: Wanneer je maar lang genoeg naar dit soort landen op vakantie gaat, ben je vroeg of laat een keer aan de beurt. Met die geruststellende gedachte hebben we het verlies sportief weggedronken. Overigens was verder iedereen erg aardig: in het guesthouse erg meelevend en van de Jefe de Policia hebben we een prachtig document gekregen. Met het Latijns-Spaanswoordenboekje in de hand vertelde Esther eerst dat ze verkracht was, maar gelukkig had de beste man snel door dat het om een tas ging (raped lijkt veel op robbed en dat stond net een zin erboven :-). In de tas zaten slechts Emile's camera en wat prullen. Nadat het proces-verbaal was opgemaakt (compleet met dollarbedragen in verband met de verzekering) en het standaardbedrag was betaald (3 bolivianos) ontstond de volgende conversatie:
Agent: 'Esta para insurance?'
Wij: 'Si'
Agent: '20 Bolivianos mas'

Dit bedrag hadden we graag voor deze dienstverlening over, aangezien het bedrag van de camera waarschijnlijk zijn jaarsalaris overschrijdt. Gelukkig zijn alle spullen in de tas zijn vervangbaar, op één fotorolletje na dan.

Dag 21: maandag 6 januari

Gewapend met een nieuwe camera (8 euro) zijn we inmiddels alweer vrolijk op weg. Na de extra dag in Copacabana (we konden zonder problemen de datum van ons busticket veranderen) zitten we nu in Puno (Peru) De grenscontrole bezorgde ons geen problemen en mooie stempels. Gisteravond gegeten met Jolande (een oud-huisgenoot van een vriend van ons!) en haar vriend. Vandaag met een bootje naar de Islandes Flotantes ofwel de Drijvende Eilanden geweest. De gemeenschap hier woont op eilandjes van riet. De onderkant van de eilanden rot langzaam weg, maar het riet wordt steeds aangevuld aan de bovenkant. Even was het leuk (raar; lopen alsof je zat bent (Emile) en je zakt steeds weg), maar de boel is zo 'overcommercialised' dat we het na 2 minuten wel gezien hadden. Vanavond vertrekken we naar Cusco met de nachtbus. Morgen even kijken wat we precies willen gaan doen in verband met Machu Picchu.

Peru lijkt op het eerste gezicht een stuk welvarender dan Bolivia. We hebben nu een douche met TWEE knoppen, een voor warm en een voor koud. In Bolivia hadden we een knop, waarbij de douchekop eruitzag als een soort waterkoker. Slingerende snoeren, aangesloten op een zware elektroschakelaar die nog net buiten het spatwater van de douche was opgehangen... Luxe dus in Peru!!!

Nog even over het eten. Na twee weken aan de dunne te zijn geweest kunnen we nu weer figuurpoepen :-) We zijn een beetje aan het eten gewend blijkbaar. De afgelopen dagen is het dagelijks menu (gefrituurde kip, aardappels en rijst) zelfs uitgebreid met vis. In Peru mogen we pizza's eten, want volgens Joop is dit (in tegenstelling tot wat wij allen denken) geen Italiaans gerecht, maar een Peruaans culinair hoogstandje...